Joannie...

To nic , że wszystko boli.
Choćbyś ukryła się
-  na nic to będzie.
Cierpienie nieraz
spada znienacka.
Po czarnym dniu,
znów słońce wzejdzie.

Fizyczny ból minie szybko.
Ty musisz być silna
- zawsze i wszędzie.
Kto  Leonardowi  pomoże,
kto czytać piękną
poezję będzie.

Związałaś wszystko
węzłem przyjaźni,krucha
twa dłoń sięgała wszędzie.
W pochmurne dni wplatałaś
życie - by tam gdzie mrok
zakwitło szczęście.

Za drzwiami wiosna
czeka na wejście
i wiersze czekają
na Twoje przyjście.
Wracaj do zdrowia
droga Joanno
bez  Ciebie poezja
zmarnieje w niebycie.



czarnulka1953
12. 02. 2012