W milczeniu

 

 

 

 

nie budowałam przyszłości

z pustosłowia

nie rozdrabniałam

niekończących obietnic

skulona na karczowisku zgliszcz

wyszukiwałam tlącej iskierki

 

stłoczone krzywdy głośnym

śmiechem dudniły

po zapłakanych szybach

stanęłam w milczeniu

pośrodku rozkrzyczanego żalu

 

dlaczego

 

durne echo

przekręcając powtarza

dlatego

dlatego

dlatego

 

odbijam od zatłoczonej przystani

jutra wróciły do uzbrojonych wczoraj
z oczu spływa żal

uwięziony w suchym gardle

 

NIE

 

wyciągnięta dłoń

na zawsze

popełniła samobójstwo

 

jeśli król jest nagi

kimże jest skarlałe

bezdenne dno

hołubione
wbrew wszystkiemu

 

 

 

 

czarnulka1953

22.03.2019 r