Smutne posągi

Zaplakaly na cokolach szczycie,
ludzkie posagi - zastygle w zachwycie
Swe usmiechy przyklejone mialy,
dumnie w niebo tyle lat spogladaly.



Lata leca , historia sie zmienia,
raz  dumne , to znow wstyd im z wrazenia.
Peki kwiatow pod nogi im slali,
to z pogarda - na nie spogladali.


I teraz - zakurzona im lezka poleci.
Nieraz usmiech posle im ktores z dzieci.
Bo historie stale sie .....czemus zmienia.
Ich losy zaleza od czyjegos niechcenia.


25.05.2011   czarnulka1953