Nie wiedziałeś




Nie wiedziałeś
ile bólu było we mnie,
ile zła może zrodzić samotność.

Wolność okupiona brzemieniem
czekała na świeży powiew.

Uśmiech pomadką rozświetlałam,
bladość podkreślał róż.
Rozwijałam nić by w labiryncie
życia odnaleźć drogę.

Wykipiały górnolotne marzenia,
nienawiść zobojętniała.
Stracone dni zastąpiła pokora
na drodze - do siebie.

Wiem, że cofam się zamyślając,
że patrzę w oczy ciemnej nocy.
Każdego dnia dziękuję Bogu
za spokojny oddech i za ciebie.




czarnulka1953
25. 07. 2013