Nocną ciszą

w blasku księżyca

otulona nocną ciszą

zaglądam w głąb siebie

szukam źródła

które nie wysycha

 

ubrana w wędrujące obłoki

z doczepionym welonem gwiazd

przechadzam krętymi ścieżkami

 

nie nudzę się sobą

 

zegar na wieży

nakręcany wspomnieniami

cofa się i przyspiesza

 

w zakamarkach ukryłam dni

które wciąż przede mną

nie tracę nadziei

ona odejdzie razem ze mną

 

spoglądam w dół

dogasają światła

w górze jak w życiu

tyle gwiazd a coraz ciemniej

 

lepiej widzę patrząc

z góry

 

moją przepaść

najlepiej wypełniam

Bogiem

 

 

 

czarnulka1953

27. 07. 2015