Nie można uciec





Przybiegnę na spotkanie
twoich rąk, tęsknota pokaże
mi drogę.

Nie tłumacz, że rok to
mgnienie oka, że  czeka
na nas każde jutro.

Wiem, co oznacza
pożegnanie - jak smakują
gorzkie łzy.

Przyklejam uśmiech
do twarzy, by nie płoszyć
słonecznych dni.

Zahartowane plecy
z pokorą przyjmują
razy - wytrzymam,
bylebyś..

Otwieram  zalakowaną
kopertę - wspomnienia
zakwitły tysiącem barw.

Oddzielę tu i teraz
od niespełnionych obietnic.
Przywitam przyjazne
spojrzenia i wrócę.

Nie można uciec
od przeszłości, która była
częścią życia.



czarnulka1953
16. 06. 2015





z internetu