Siostra




 

Wiersz ten dedykuję mojej siostrze


Raz jest dumna,
raz komiczna
raz drażliwa , apatyczna.
Skacze, spiewa, podryguje,
to znów w ciszy szydełkuje.
Z Sawą
na spacerki chadza,
to w ogródku
coś przesadza,
to rozmowna,
to krzykliwa -
zwłaszcza gdy spróbuje piwa.


W towarzystwie wprost bryluje,
wszystkich sobą absorbuje.
W krytycyzmie - bardzo sroga,
choć nie zawsze czuje wroga.
Tkliwa, szczera, platoniczna,
czasem szorstka i cyniczna.
Swojego Jasia kokietuje -
chociaż czasem ignoruje.
Modnie  jest ubrana,
z wieczora, czy od rana.
Na wczasach  w świecie  bywa
zwiedza, pływa - choć leniwa.


Dużo czyta, krytykuje
mówi prawdą i blefuje.
Koneserem sztuki jest,
chociaż trudny tego test.
Trochę chłodna, z łezką bywa,
lecz życzliwa - sprawiedliwa.
W matematyce  - wręcz ospała
cyferki ciągle plątala,
i tak w sumie ją - chromoli
bo ją od niej głowa boli.
Gdy na tremę jej sie zbiera,
lampką wina  - rozwesela.


Tylko jedną ją miałam,
i jak - siostrę
pokochałam.


czarnulka1953