nauczyłam się smutnieć






szukam cię w poranku dnia
szukam w mrugających gwiazdach
nawet tam dokąd wzrok nie sięga

z tęsknot zbudowałam świątynię
ukryłam w niej cenne epizody
nasz wspólny dom świeci pustką
w oknach zamieszkał wiekowy kurz
nawet firanki w popłochu odleciały

nie mogłam tam zostać
wspomnienia chciały mnie zabić
a podłogowe deski biczowały
każdego dnia

wyprowadziłam się gdzie nie
rośnie pieprz
mimo wszystko bliżej mam
do siebie

stąd nikt nie uciekł
odwrotnie

nauczyłam się smutnieć
w obcym języku
kto powiedział że polski
smutek najlepszy




czarnulka1953
30. 05. 2014.