Nie żałuję






rozdarta wewnętrznie
wędruję ku przeznaczeniu
piekący ból nie
pozostawia złudzeń

nadstawiane policzki
zsiniałe od razów
z trudem silą się
na uśmiech

uwolniłam zacumowaną
tratwę kruche więzi
z nadwątloną kładką
porwał wartki nurt

nie żałuję wymuszonych
relacji ciągłych zderzeń

otulona parawanem
obojętności zapalam
pochodnię by wyjść
z odrętwienia




czarnulka1953
25. 11. 2013